PEMBUKA
JALANAN
DESA. PAGI
IRING-IRINGAN PESERTA VESTIVAL
TOPENG BERGERAK MENUJU TANAH LAPANG, TEMPAT FESTIVAL TAHUNAN KHAS DESA ITU
BIASA DIGELAR. MERIAH BETUL SUASANANYA. TERDENGAR TETABUHAN PENUH GEREGET.
DIPINGGIR JALAN ITU, TAMPAK ORANG-ORANG SEDANG BERGEROMBOL MENONTON DAN
MENAMBAH MERIAH SUASANA. MEREKA SALING BERBISIK, MENGOMENTARI, DAN MENGOLOK
JUGA. MENGUMPAT DAN MEMEAKI. SUUA UCAPAN SERBA SEPONTAN DAN JUJUR SEHUNGGA TAK
SEORANGPUN SAKIT HATI.
KASMUN, BAWOR, GUBIL, DAN TUJI,
PEMUDA DESA YANG PALING VOKAL SEDANG MENGOMENTARI PARA CALON PESERTAFESTIVAL
TOPENG YANG MENURUT MEREKA “ANEH-ANEH” DAN “LUCU-LUCU”.
Kasmun :
Wah ini baru
festival. Hebat....hebat, pesertanya benyak betul.
Bawur :
Ya. Belum pernah
sebanyak ini.
Tuji : Kalau tidak, percuma dong. Sumbangan kiuta tahun ini juga
paling besar.
Bawor : Betul, paling besar.
Kasmun : Buset!!! Topeng apaan itu, Parjan?
Serem amat. Kayak memedi sawah.
Parjan :
Diam kamu. Tahu apa
kamu selain cangkul dan combornya Jamilah? Ini seru, monyong!
Orang-orang : (TERTAWA)
Gubil :
Apanya yang seni?
Berani bertaruh, nggak bakalan menang, Parjan. Jauh.... Jauh.........
Parjan :
Menang kalah urusan
belakangan, yang penting partisipasi. Dari pada kalian, sawah melulu yang
diurus. Sekali-kali ikut festival dong
kayak saya. Ini hiburan sehat, rekreasi, sekaligus melestarikan tradisi
leluhur.
Kasmun :
Leluhur siapa?
Leluhur kita sudah lama mati, Parjan. Tradisi ini sudah lama sekarat, tinggal
nunggu koit. Kalau Sri Lestari masih ada. Di Jakarta dia jadi babu.
Download File Lengkapnya Di sini
0 komentar:
Posting Komentar